உலகப்புகழ் பெற்ற ஜப்பானிய இசைஅமைப்பாளர் ரியுயிசி சகமோதொ-வின் (Ryuichi Sakamoto) கடைசி கட்சேரியை அவரது மகன் நியோ சோரா (Neo Sora)^[1], ஒரு Concert படமாக, Opus என்னும் பெயரில் வெளியிட்டுள்ளார். சகமோதொ இசைஅமைத்துள்ள சில படங்களை நான் பார்த்திருன்தாலும், அவரது இசையைப்பட்றி பெரிய அபிப்பிராயம் ஒன்னும் இறுந்ததில்லை. நான் பார்த்த அவரது 2 படங்களிலும் [The Last Emperor (1987), After Yang (2021)] நடிப்பும், கதையின் பொக்கும், இசையும் பிரமாதம் தான். ஆனால் Hans Zimmerயை பொல உடனடி ஈர்ப்பு இல்லை.

உடனே டிக்கெட்டை வாங்கினேன். டோக்யோவின் நிஹோம்பாஷியில் இருக்கும் TOHO Cinemasயில் மட்னீ.

  பல வர்ஷத்துக்கு முன்னாடி, சங்கீத வித்வான் டி.ம். கிருஷ்னா 2 concert படங்களை theaterகளில் வெளியிட்டார். மார்கழி ராகம் (2008), மற்றும் One (2014). அப்போ, என்னோட நன்பன் கூட ஒரு வாக்குவாதம் - இந்த மாதிரி concert படங்களை theatreல் வெளியிடலாமா?

Theatre, சினிமாக்களுக்கு தானே? என்பது என் நன்பனுடைய வாதம். சரி, அப்போது concert film என்னும் conceptஏ இந்தியால புதுசு தான். ஏன், இப்போதும் தான். ஒரு புதிய concept அறிபமுகமாகும் பொழுது அதோட இடம் என்ன என்ற கேள்விகள் வருவது வாஸ்துவம் தான். என்னுடைய வாதம், Theatreகள் வெரும் videoக்களை பொது மக்களுக்கு காண்பிக்கும் இடமே. அது கதையுள்ள படமாக இருந்தால் என்ன? கதையற்ற பாட்டுக் கட்சேரியாக இருந்தால் என்ன? பின்னோக்கி பார்க்கும்போது என் வாதம் சரின்னு தான் தோன்றுகிரது. இப்போதெல்லாம், Stand-up comedy, ஏன் recorded plays கூட காட்டப்படுகின்றன.

Screening of Anton Chekov's Vanya in Ikebukuro, Tokyo (2024)

  ஆனால், என் நன்பனுடைய வாததில் இன்னும் நிரைய கேள்விகள் ஒளிந்திருக்கு என்று நினைக்கிரேன். ஒரு concert படம், சினிமா என்னும் கலையை எவ்வாறு வளப்படுத்துகிரது? சினிமாவின் ஒவ்வோறு ஜான்ராக்களும் வெவ்வேறு பரிமாணங்களை அளிக்கின்றன. Concert படம் என்ன பரிமாணத்தை அளிக்கிறது? மார்கழி ராகம், வெரும் ஒரு கட்சேரியின் ரெகார்டிங் தானா? ஓரு ரெகார்டிங்க்கும் concert படத்துக்கும் என்ன வித்யாசம்? ஓரு musicalலும் concert படமும் ஒன்னா?

Concer படம், சினிமாவா?

  Opus - ஒரு கருப்பு-வெள்ளைப்படம். Sakamotoவின் முடியின் வெள்ளையும் கண்ணாடியின் கருப்பும் திரை முழுவதும் பரவியதுபோல்.

ஒரு ஆள், ஒரு Piano.

அவரது he played all his hits

last emperor clips on piano

his breathing

the sound of the air pushing the music sheet

Even in standup comedies, they wrap up the main comedy show with a short movie-like story. An example of that is in kevin Hart's Netflix special What Now? In fact, in the great Martin Scorsese's Last Waltz, interleaves interviews, documentary, along with The Band's concert performance. We can say that in the concert movie is still in its infancy. Directors of such films tend to regress back to it being a documentary or wrap it up on a short-film. Heck, even now most music videos have a "story" to tell.

So my friend's argument was, does concert film has any standing as an individual art form (to be shown in movie theatres)?

Sakamotoவுடனும் அவர் இசையுடனும் ஒரு நெருங்கிய பார்வை. அவரோட இசை அவரை எப்படி . அவர் அந்த பாட்டை பச ஆண்டுகளாக வாசித்தபின்பும்.

An intimate view of sakamoto. How hiw own music moves him. How he finds surprises in his music that he has played for decades.

என்னைப்பொருத்தவரையிலும் concert படத்தின் ஓர் முக்கிய அம்சம், அத்த இசையையும் கட்ச்சேரியின் சூழல் மற்றும் தருவாய்

Concert movie brings the artist closer to us. Makes us observe the micro reactions of the artists to the music. If the mic brought us closer to the artist's music, then the video has certainly brought us closer to the artist producing the music.

Not just that, a concert film presents the concert in its entirerity - the role the music plays in that context, how it carries the whole the event, the situation of the concert. The best example of such a concert film is the 1970 Woodstock film by Michael Wadleigh. It showed a whole generation of America - how the music evolved to address their mindset - political, inclusive, pluralistic, idealistic, romantic, one may even call it delusional. A more recent example is the Summer of Soul.

Is Koyaanisqatsi a concert film?

Godfrey Reggioவின் Koyaanisqatsi ஒரு concert படம்னு சொல்லமுடியுமோ? அதில் படத்திற்கேற்ப இசையை தான் Phillip Glass அமைத்துள்ளார். Godfreyவின் காட்சிகளுக்கு வெகு தாக்கம் தரக்கூடிய இசையை Phillip Glass சிறப்பாக அமைத்துள்ளார். இசையை சுற்றி படம் நகரவில்லை. Concert filmவென்று சொல்லமுடியாது.

ஒரு concert படம், ஒரு கட்சேரியை சினிமெட்டிக் கருவிகளைக்கொண்டு உயர்த்தும் வகை இருக்கனும். சினிமா என்னும் கலை வடிவவத்தின் தனித்துவம் என்பது Editing, என்னும் கருத்து ஒன்று இருக்கு. ஓரு liveஆக நடந்துகொன்டிருக்கும் நிகழ்வை எவ்வாரு editing மூலம் உயர்த்துவது? Lighting

முழுநேரமும் Sakamotoவின் கடைசி படம் என்ற நினைகப்பு பின்மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருன்தது. The one who gave life to movies, a film giving life to his music.